Fotoleksykografia ciekawa i użyteczna
Fotoleksykografia to nowa, szybko rozwijająca się subdyscyplina lingwistyki współczesnej.
W przedmowie do 1. tomu Fotocytatografii polskiej (FP) przedstawiłem tylko niektóre okoliczności powstania i założenia swojej nowej fotodokumentacyjnej serii wydawniczej, która wyrasta w sposób oczywisty z serii wcześniejszej - DLJP.
W kolejnych tomach FP publikowane są prace naukowe, w których podstawowe źródło materiału dokumentacyjnego stanowi jedynie „Gazeta Wyborcza”, „Polityka”, „Wprost” oraz, last but not least, „Tygodnik Powszechny”.
FOTOCYTATOGRAFIA POLSKA to moja autorska seria, rejestrująca, dokumentująca, fotodokumentująca jednostki języka polskiego, zarówno te nieznane, nieodkryte dotychczas, tające się w górach papieru, w rocznikach starych gazet, czasopism, w piramidach zapomnianych książek, jak też jednostki tak czy inaczej już znane, notowane w rozmaitych słownikach, opracowaniach słownikowych i niesłownikowych, ale w stopniu niewystarczającym, z dokumentacjąniepełną, przypadkową. Istotne jest właśnie „życie wyrazów“, tj. jednostek języka, od momentu ich narodzin aż do całkowitego wygaśnięcia ich aktywności (nie: śmierci). Każda jednostka, która kiedykolwiek zaistniała, jest trwałym znakiem i zarazem fragmentem Rzeczywistości dostępnej nam, ujęzykowionym istotom.
Formy alternatywne we fleksji nazw miejscowości na obszarze Polski
Książka jest poświęcona formom alternatywnym (wariantywnym) we fleksji polskich nazw miejscowości.
Formacje ekspresywne we współczesnym języku polskim
Książka jest poświecona derywatom ekspresywnym, motywowanym przez rzeczowniki pospolite, nazywające osoby.
Etymologizowanie nie tyle mówi o rzeczywistych aspektach nominacji, ile o tym, w jaki sposób ludzie rozumieją wyrażenia języka i jak starają się wytłumaczyć pochodzenie (historię) niejasnych dla siebie słów.
Dwa studia z teorii fleksji (i inne przyczynki)
Książka została wydana we współpracy z Wydziałem Neofilologii Uniwersytetu Warszawskiego (Katedra Lingwistyki Formalnej).
